رویاهای کنسرو شده

وقتی کسی وارد اداره میشه و شغل کارمندی رو انتخاب میکنه در درجه اول شاید صبح زود بیدار شدن و سختی کاری و خستگی بهش فشار بیاره، ولی یه مدت که بگذره همه اینا تبدیل به عادت میشه جوری که دیگه روزای تعطیل هم صبح زود از خواب بیدار میشه و..چیزی که در بدو ورود کسی بهش توجه نمیکنه یا کم توجه میکنه "همکار"هایی هست که قراره باهاشون کار کنه. شاید تو هفته‌های اول به شناخت کلی از مجموعه همکاران برسه و پیش خودش فکر کنه که همه انسان‌های نرمال و تحصیل‌کرده‌ای هستن که دور هم جمع شدن و کار میکنن و کسی کاری ب بقیه نداره ولی این تفکر اشتباهه.فارغ از عوامل حراستی و نگهبانی که فضای تنگ و افسرده‌ای رو توی اغلب اداره‌ رویاهای کنسرو شده...

در زندگی اتفاقات زیادی را از سر گذرانده ام که شاید جلوی بعضی هایشان هم علامت سوال گذاشته باشم که چرا من؟ ولی هر بار کنار آمده ام و خیلی هایشان را حل کرده ام و گذشته ام. از خودم که پنهان نیست از شما هم پنهان نباشد ولی بعدها که به عقب نگاه کرده ام به خودم افتخار هم کرده ام. هر چه جلوتر رفته ام مشکلات رویاهای کنسرو شده...

اولش که وارد وبلاگ شدم قصد داشتم اینجا هم کانال جدیدی رو که واسه انتخاب رشته کنکوری ها ساختیم رو معرفی کنم ولی بعد گفتم تا صفحه بازه چنتا گله هم بکنم؛ اول اینکه اگه یادتون بیاد قبلا هم گفتم که آدم وقتی تصمیم میگره دست به کارای جدید بزنه و قدم تو راه های جدید بذاره تازه میفهمه که تو دور و اطرافش چه خ رویاهای کنسرو شده...

چند وقت پیش دستگاه بخش خراب شده بود و هیچ همکار مردی توی بخش نبود، و زن‌ها هم همه نشسته بودند پا رو پایشان انداخته بودند و منتظر بودند یکی بیاید دستگاه را درست کند تا بعد بلند شوند کار مریض‌ها را راه بیندازند. بعد یکی از همکلاسی‌هایم که اتفاقا پسر بود و برای شیفت عصر آمده بود با یکی دیگر از همکار‌ه رویاهای کنسرو شده...

مدتها بود هیچ چیز نمیتوانست قلبم را مچاله کند و چشم‌هایم را تر. واضح‌تر بگویم خیلی وقت بود یاد گرفته بودم وابستگی ب آدم‌ها و اشیا و هرچیز رفتنی نداشته باشم. از دست دادن ها اغلب ناراحتم نمیکرد و حداقل اگر میکرد آنقدر عمیق نبود. تا اینکه نون گفت دارد میرود. و شاید تا سال بعد نیاید یا حتا تا سالهای بع رویاهای کنسرو شده...